Bir kucak insan iken, Bir avuç insan olduk. Bölündük parçalandık, Bir sürü bayrak olduk. Çoğaldık birer birer, Yeniden birlik olduk. Kan akıttık yer kazdık, Gömdük tüm düşenleri, Yeniden yürür olduk. Parçalanmış vatanda, İnleyen her topraktan, Susuz kalmış ovadan, Toplanıp millet olduk. Şimdi yeni yeniden, Ülkenin her yerinde, Ayrık otları gibi, Münafıklar fışkırır. Şimdi yeni yeniden, Vuracaklar derinden, Bölecekler ülkemi. Sen Türksün, O Kürt. Sen Lazsın, O Çerkez. Sen Tatarsın, O Arap. Sen Arnavut, O Pomak. Sen Alevi, O Sünni. Nereden geldi bu illet, Kim çıkartır yeniden, Kim vurdurtur gençleri, Kim koydu bu kuralı. Sen Solcusun, O sağcı. Böldük bölündük, Geldik karşı karşıya. Vurduk vurulduk, kanı kanla yıkadık. Kimimiz öldük, Kimimiz cebi doldurduk. Koşturduk durduk yıllarca, Frenkin gömleğiyle, Arabın yemenisine . Yeter artık bitsin bu kin, Dinsin bu öfke, Bu zulüm. Bir ülke var Son vatan. Atam´dan yadigar kalan. Bütünleş artık ülkem, Önemlimi Kürt yada Türk, Önemlimi Laz yada Çerkez. Kim sağcıdır kim solcu, Kim alevi, Kim Sünni. Her şeyden önemlisi, Seven bir insan olmak. İnsan olmak dünyada, Yalnız sevgiden geçer. EFENDİ İLHAN