Herkes àdem amma; âdem içinde
Âdem gibi âdem, gör ki az çıkar
Hüsn-i zan edersin bir dem; içinde
Bir de bakarsın ki bir maraz çıkar
İnsan bu; her biri bir başka şekil
Bu bir hayâl değil; hayattan nakil
Kelek karpuz gibi dışı yemyeşil
İçine bakarsın bembeyaz çıkar
Gece yünde yatar gündüz hasırda
Bir hinlik aramak lazım bu sırda
Bütün yokuşlarda pes´ten alır da
Düze çıktığında sesi tiz çıkar
Halk içinde omuz silker kibirden
Ne farkı var bunun cürm-i kebirden
Âciz olan, ar etmez mi o BİR´den
Bekle ki dilinden bir niyaz çıkar
Yerilen bir şeydi bu hâl daha dün
İki yüzlü olmak fazilet bugün
Biraz eşelesen; mâsum gördüğün
Bir yüzün altında nice yüz çıkar
İlm-i siyasette üstad-ı âzam
Bir pîr-mugâna(!) ben nasıl kızam
Bâri gördüğümle bir şiir yazam
Belki derûnumu yakan köz, çıkar
Hasan Fahri Tan
|